Ondertussen hebben Jasper en ik niet stil gezeten. Dinsdag zijn we begonnen op het schooltje Children of Blessing. Een klein gebouw met een paar kleine lokaaltjes en heel veel kinderen en hun moeders. Wanneer een kind niet voor zichzelf kan zorgen,eten, dan moet er iemand meekomen. dit zijn voornamelijk de moeders. Er wordt 5 ochtenden in de week les gegeven. Het programma is iedere dag hetzelfde. Van half 8 tot 9 uur vrij spelen. We werden om 8 uur verwacht. We waren iets later in verband met minibusperikelen, maar er was nog niemand. Rond half 9 kwamen de eerste mensen aan. Wij gaan assisteren bij de jongste kinderen. Er werden matten op de grond gelegd, waarop de kinderen konden spelen met onder andere blokken. Om 9 uur zouden de activiteiten beginnen, dit werd iets later. De groep van 30 tot 40 kinderen is verdeeld in 2 roepen. De ene groep (8 kinderen) krijgt schrijfles. Hier heeft Jasper bij geholpen. De anderen kregen in groepjes een activiteit als tekenen of stempelen, al naar gelang de mogelijkheden van het kind. Om 10 uur werd er al weer opgeruimd, maar nog lang niet alle kinderen waren aan de beurt geweest. De kinderen moesten nu met elkaar rijtjes opnoemen, de dagen van de week, de maanden van het jaar, kleuren, vormen, letters en cijfers. Heel bijzonder om te zien, omdat er maar een handje vol kinderen hieraan mee kon doen. Waarschijnlijk zal het merendeel hier nooit aan mee doen, in verband met hun beperkte mogelijkheden. Om half 11 krijgen de kinderen porridge. Dit is een zeer voedzame pap gemaakt van onder ander maïs, bonen, tarwe en suiker. De meeste kinderen moesten geholpen door hun moeder. Daarna is het buitenspeeltijd. De meeste kinderen kunnen zich echter niet zelfstandig voortbewegen, dus blijven ze in het lokaal. De teachers zitten in de tussentijd bij elkaar te kletsen. Om kwart voor 12 wordt er voorgelezen en wat gezongen en om 12 uur gaan de kinderen weer naar huis. Al met al voor Jasper en mij een vrij ontevreden gevoel. We hebben niet het gevoel dat we hier iets kunnen bijdragen. Toch gaan we, zoals afgesproken, op vrijdag weer, maar ook dan loopt de ochtend hetzelfde. We geven dan ook aan dat we liever in de kliniek helpen. Hierover later meer.

Dinsdagmiddag ben ik in een klasje gaan helpen voor kinderen van 18 plus met een beperking. Doordat er op andere scholen vakantie is, kwamen de meesten niet. Hier heb ik wel wat kunnen helpen bij de 4 kinderen die wel kwamen.

Jasper is ondertussen met Willemijn (stagiair) en Demi (vrijwilligster) naar het ziekenhuis gegaan. Daar zijn 2 andere vrijwilligers aan het werk. In het ziekenhuis is een ernstig tekort aan bloed, er is eigenlijk helemaal geen bloed. Deze 3 dapperen hebben bloed gegeven. Wees gerust, het ging allemaal met schone naalden en heel hygiënisch.

Woensdag zijn we naar de kliniek gegaan. We zijn allebei met een fysiotherapeut meegelopen en ik heb zelfs samen met de therapeut, oefeningen gedaan bij de kinderen. Het is een groep jonge kinderen die achterlopen in hun ontwikkeling. Deze kinderen wordt gestimuleerd om te rollen en/of te gaan zitten. De oefeningen worden hierop aangepast. Van de moeders, die er ook allemaal bij zijn, wordt verwacht dat zij ook met hun kind aan de gang gaan. Er zijn ongeveer 20 kinderen met hun moeders en een aantal broertjes/zusjes aanwezig. De moeders kletsen er lustig op los. De kinderen vinden de oefeningen niet altijd prettig en kunnen flink huilen. Dit alles in een vrij kleine ruimte geeft een chaotisch aanblik. Jasper is bij een groep waarbij de kinderen al wel kunnen zitten. Hen wordt geleerd te gaan staan. Om half 11 krijgen deze kinderen pap. Hierna worden ze aan een soort sta-tafels gezet. Dit zijn houten blokken met aan iedere kant banden met klittenband, waarmee de kinderen vastgezet worden aan de blokken. Hierdoor wordt het sta gevoel gestimuleerd. Ondertussen hebben de moeders een aantal liederen gezongen. Wat een enthousiasme gaat daar vanuit. Vanmorgen hebben we echt het gevoel gehad, iets te kunnen bijdragen op het project. `s Middags zijn we meegegaan op outreach. Op bijna alle dagen wordt er naar de omliggende dorpen gereisd, om daar kinderen therapie of les te geven. Een hele belevenis die we een andere keer uitgebreider uit zullen leggen.

Donderdag is er therapie voor kinderen met gedragsproblemen. Dit hele programma gaat in het Chichewa, waar wij natuurlijk niets van begrijpen. Gelukkig heeft de therapeut wel het een en ander aan ons uitgelegd. Het was een bijzondere ochtend. De moeders zijn enthousiast aan het zingen en het dansen geweest. Hierbij namen ze ook hun kinderen mee. Ook al had het kind hier helemaal geen zin in, het werd hardhandig in de kring gezet en heen en weer geschud. Wat een verschil hoe wij met kinderen omgaan. Zeker met kinderen met een beperking. Wij kijken naar wat het kind nodig heeft, maar zij vinden dat het kind altijd mee moet doen met de groep. Er was een jongetje die duidelijk autistisch was. Hij stond in de hoek met zijn vingers in zijn oren, omdat de hoeveelheid prikkels hem veel te veel was. Dat is echt sneu om te zien, omdat je weet dat het ook anders kan. Na porridge tijd, was het de bedoeling om aan de fijne motoriek te werken. Er was echter niets aanwezig. Er waren wel een flink aantal knuffels aanwezig. Ik heb voorgesteld om hiermee een soort snoezelactiviteit te doen. alle moeders kregen een knuffel voor hun kind en moesten deze over de armen, benen, buik en rug wrijven. het duurde even, maar uiteindelijk waren er een flink aantal kinderen heerlijk ontspannen. Mooi om te zien. Een aantal moeders was verrast door de reactie van hun kind. Misschien geeft het ze een mogelijkheid om dit thuis met hun kind te gaan doen, wanneer ze onrustig zijn.

In de middag zijn er weinig activiteiten in de kliniek, zodat we besloten een relaxmiddag te houden.

Zoals eerder gezegd zijn we vrijdag naar de school gegaan, maar dit voelde voor ons niet prettig. Jasper is in de loop van de ochtend naar de kliniek gegaan. Daar loopt ook een voedingsprogramma. Dit is niet alleen voor de kinderen van de school, maar ook voor de arme gezinnen uit de buurt. De kinderen moesten eerst worden gewogen en gemeten, waarna berekend werd hoeveel bijvoeding ze nodig hadden. Ze krijgen in ieder geval zakken porridge mee en daarnaast ook een soort pindakaas. Dit is aangevuld met extra eiwitten,vitaminen en mineralen. Hierdoor kunnen de kinderen aansterken.

Ze krijgen dit mee voor een 1 of 2 weken. Jasper heeft geholpen met het wegen, meten en uitdelen van de voeding. Een bijzondere ervaring voor hem.

In de middag waren er geen bezigheden voor ons, zodat we huiswaarts gegaan zijn.

Rond een uur of 2 contact gehad met Ben en Wouter, waarna we heerlijk in Town wat zijn gaan drinken. Na een rondje over de craftmarket, hebben we pizza gegeten. Daarna naar huis gebracht door Rachid. Het is hier namelijk om 6 uur al donker en in het donker gaan we niet meer over straat. Vanavond vroeg naar ben. Zaterdag ochtend worden we door Rachid al weer om 6.30 uur opgehaald om naar Nkhoma Mountain te rijden en deze te beklimmen.