Na een relaxte zondag, waarin we weinig hebben ondernomen, ben ik maandag met Suzanne meegegaan naar het Agape project. `s Morgens gaan we eerst naar het drop-in centre, waar straatkinderen naartoe kunnen om zich te wassen en tussen de middag een maaltijd krijgen. Dit is soms de enige maaltijd die ze per dag krijgen.

Daarnaast is er een teacher aanwezig, die de jongens les geeft. Ik was er nog maar net, toen Geoffrey, de initiatiefnemer van het project, me vroeg of ik met hem mee wilde gaan naar zijn dochter. Zij is 16 jaar en hoog zwanger. Hij had al een tijd niets van haar gehoord en wilde haar opzoeken. Ik mocht mee voor de ervaring. Het meisje verblijft in een tehuis voor zwangere tienermeisjes en bleek niet zijn eigen dochter te zijn. Geoffrey heeft haar van straat gehaald, waar zij 3 jaar geleefd had. nadat het beter met haar ging, is zij naar school gegaan om haar diploma te halen. Dit heeft ze dus niet gehaald, omdat ze zwanger bleek te zijn. Wanneer zij bevallen is, moet zij binnen een maand het huis verlaten. Zij heeft geen familie en er is nog geen oplossing voor haar en de baby. Zeer schrijnend dus. Het enige waarmee ik haar heb kunnen helpen, is met een stapeltje babykleertjes, uit de grote verzameling die we hebben meegenomen.

Terug op het drop-in centre waren een aantal jongens met leiding bezig met het begin van een moestuin. Hier komen oa tomaten, wortels en boontjes in. We hebben plannen gemaakt wat we deze week gaan doen. Hier zijn de materialen niet voor aanwezig, dus morgen eerst langs de winkel voor verf. Hiermee gaan we het craftlokaal versieren met platen. Daarna met de jongens gevoetbald en een tikspel gedaan. Dat was weer een tijd geleden dat ik dit had gedaan.

Om 1 uur zijn we met de boda naar het boys home gegaan. Hier wonen ongeveer 15 jongens die op straat hebben geleefd. Naast het huis staat een klaslokaaltje waar de jongens les krijgen. Voor dit lokaal hebben hebben we schoolborden geverfd. Bij het huis was een 18-jarige jongen, die in het huis heeft gewoond. Hij zit nu op een boardingschool, maar heeft nu vakantie. Omdat hij een wond aan zijn hand heeft, komt hij naar het huis om zich te laten verbinden. Ik heb een tijd met hem gesproken over zijn jeugd, dat hij op straat heeft geleefd. Hij heeft alleen nog zijn oma, maar zij woont ergens anders in het land. Wat het meest opviel was zijn dankbaarheid ten opzichte van het boys home. Zonder hen had hij niet kunnen bereiken, waar hij nu is. Hij heeft grootse plannen voor de toekomst. Zijn ogen glinsteren ervan. Een mooie ontmoeting.

Dinsdagochtend werden we wakker met het bericht, dat er niet aan de stal gewerkt kon worden. Dit omdat Ronald met zijn moeder naar het ziekenhuis moest. De mannen hebben er een toeristisch dagje van gemaakt. Ze zijn naar de moskee gegaan. Hier hebben ze een rondleiding gekregen en hebben van bovenaf de stad kunnen bekijken.

Daarna ergens heerlijk gaan lunchen. Nadat ze de regen hebben afgewacht (wat onmogelijk bleek) zijn ze naar de bios gegaan.

Suzanne en ik hebben eerst verf gekocht en schetsen op de muur gemaakt, om het craftlokaal van het drop-in centre gezelliger te maken. Een oudere jongen kan erg goed schilderen. Hij helpt ons met de schetsen en het schilderen.

Tussendoor met een aantal jongens gaan frisbeeen, maar voetballen vinden ze toch veel leuker. Tijdens de rit naar het boys home is het gaan regenen. In het boys home krijgen we een lunch, bonen met rijst. Eerst krijgen de jongens eten (bonen met posho). Aan een tafel gingen 3 jongens met elk een vol bord eten zitten. Ze schoven eerst 2 borden aan de kant en begonnen met z`n drieen uit het derde bord te eten. Toen dit bord leeg was begonnen ze aan het tweede bord en daarna aan het derde bord. Ik was erg nieuwsgierig waarom ze dit deden. Ik kreeg een mooie uitleg hiervoor. Wanneer je je eigen bord leeg eet, dan ben je in je eentje klaar. Misschien moet je dan wachten op de anderen. Eet je met elkaar ben je allemaal tegelijk klaar. Dat is veel prettiger. Bijzonder, zo had ik het nog nooit bekeken.

Na de lunch ben ik de schoolborden voor een tweede keer gaan verven. Er is ook een Duitse vrijwilligster, zij is met de jongens van wol armbandjes gaan maken. Dit was geweldig om te zien. Alle jongens waren geconcentreerd aan het werk en waren erg behulpzaam naar elkaar toe. En ondertussen maar regenen!

De weg naar huis was toen weer een hele belevenis. De straat dichtbij het boyshome zit vol met kuilen, die nu vol zaten met water. Op een aantal plaatsen stroomde het water over de weg, samen met een heleboel afval. Het is sowieso een hele belevenis om op een boda door de stad te rijden.

Toen iedereen `s avonds thuis was besloten we om eten te bestellen, omdat we geen zin hadden om te koken. Dat hadden we beter wel kunnen doen. We hebben bijna 2 uur op het eten gewacht, wat een gedoe.

Vandaag zijn Ben en Wouter weer aan het werk gegaan aan de stal. Aan de zijkant wordt er een opslagruimte aangebouwd.

Lisa is weer naar de kinderen gegaan. de planning was dat ze met elkaar een rolex zouden gaan eten, maar helaas kon Lisa niet weg bij de kinderen. Ze moest de baby`s eten geven.

Jasper is vandaag met mij meegegaan met als doel het geven van les in zelfverdediging. De jongens waren allemaal erg enthousiast. En Jasper vond het gelukkig ook erg leuk om te doen, al was het af lastig het in het Engels te vertellen. Op het drop-in centre waren 2 jongens die ervaring hadden met taekwondo, dat gaf een leuke herkenning. Voor en na de les heeft hij fanatiek met ze gevoetbald.

Ook de jongens in het boys home reageerden erg leuk en deden goed mee, ondanks de warmte. Zij konden er geen genoeg van krijgen. Het is zo goed bevallen, dat er volgende week een vervolg op komt.

Vanavond weer gekookt in het donker. Gelukkig ging tijdens het eten het licht weer aan. Hierdoor kon er vanavond een fanatiek potje geklaverjast worden.

Geschreven door Miranda