Ondertussen zijn we weer een paar dagen en veel ervaringen verder. Donderdag zijn we `s morgens toch maar om 8 uur begonnen ipv 9 uur, zodat we een extra uur konden maken op een tijdstip dat het nog niet zo warm is. Ben en de kinderen zijn gewoon doorgegaan met graven en sjouwen.

Zelf heb ik eerst nurse Eva geholpen met het knippen van pleisters om de wonden van kinderen te verbinden. Daarna 2 massages gegeven, waarvan 1 aan 1 van de kinderen. Ze vond het heerlijk, fijn om te horen.

Na de teabreak ben ik gaan helpen met scheppen en sjouwen. We hadden de hoop dat het deze dag klaar zou zijn, maar helaas. Toen we op vrijdag kwamen moest er nog een geul gegeraven worden voor de fundering en er moest nog een extra stuk weggehaald worden waar een afdak komt, zodat de koeien in de schaduw kunnen staan.

Terwijl wij hard aan het werk waren is ineens de koe ontsnapt. Ze zat vast aan een lang touw. Dit touw is echter oud, de hekken rondom de wei zijn niet meer dan een paar palen. Het prikkeldraad heeft ooit vastgezeten, maar ligt nu hier en daar verspreid op de grond. De koe heeft de benen genomen en rende het schoolterrein op. Wat volgde was een hoop geschreeuw en paniek bij de kinderen. Het viel niet mee om de koe weer terug te krijgen op haar eigen plekje. Het touw zit weer vast, maar echt veilig is het dus niet. We hopen dan ook dat er nog geld over is, nadat de stal af is. Dan kan er een nieuwe omheinig geplaatst worden en kan Fortunate weer rustig grazen, zonder de kinderen lastig te vallen. Wil je ons project financieel ondersteunen om ook de omheining te kunnen kopen? Dat  kan nog steeds via deze link.

Op zaterdag is er doorgewerkt. In de geul is er een begin van de fundering gemetseld en binnenin liggen grote stenen, waarop het beton wordt gestort. Hier zijn we vandaag mee verder gegaan. Hierbij kregen we nog wat hulp van kinderen van de school. De basis is nu gelegd en als het goed is wordt morgen het beton gestort. We waren precies op tijd klaar, voor de regen en onweer.

Lisa is vandaag met Anouk (vrijwilligster) meegegaan naar haar project. Dit is een project waar kleine kinderen tijdelijk worden opgevangen totdat ze teruggeplaatst kunnen worden bij hun familie of bij een ander veilig thuis. Anouk is bezig met het verfraaien van de slaapkamers van de kinderen en kan hierbij de creatieve geest van Lisa goed gebruiken. Momenteel is ze nog niet terug, dus verhalen daarover volgen nog.

Naast onze werkzaamheden op de projecten beleven we natuurlijk ook genoeg andere dingen. Zo is een van de bekende en favoriete lekkernijen rolex. DIt is een soort pannenkoek (chapat) met daarop gebakken ei met daar in een beetje groente, zoals wortel, tomaat, kool. Dit kun je bij heel veel kraampjes aan de weg kopen. Donderdagmiddag ben ik met Jasper op zoek gegaan om dit voor de lunch te halen. Bij een of ander groezelig kraampje zagen we dat we ze daar konden kopen. De prijs van een rolex is 1500 shilling, wat nog geen 50 eurocent is. Dit stond ook op het bord. Waar je hier heel erg op moet letten is dat ze je wel een goede prijs berekenen, zeker omdat we blank zijn. Dus werd er direct gemeld dat de rolex 2000 shilling was, maar daar trappen we natuurlijk niet in. Ook al is het voor ons geen geld, het gaat om het principe. Uiteindelijk er toch gewoon1500 voor betaald. De rolex was heerlijk.

Een ritje op de boda naar ons project kost ons 2000 shilling pp. Het is een ritje van 5 minuten. Gaan we naar het winkelcentrum dan zijn we 5000 shilling kwijt voor een rit van 10 à 15 minuten, ligt aan het verkeer. We crossen dan overal tussen door. Soms ziet het er wel gevaarlijk uit, maar het gaat prima.

Toen we vrijdag middag thuis kwamen hadden we geen stroom, dat komt natuurlijk wel vaker voor. Er werd gezegd dat met een half uurtje de stroom er weer op zou staan......ja, natuurlijk! We hebben heerlijk in het donker gekookt met behulp van een zaklampje en daarna heerlijk gegeten in het licht van een paar kaarsjes, This is Africa!

Dit weekend waren we vrij, maar ook toen zijn we vroeg uit de veren gegaan. Anouk, Susanne en Judith hadden het plan om naar JInja te gaan en daar te gaan raften op de Nijl. Dat was een geweldig idee, dus zijn we met ze meegegaan. Zaterdagochtend zijn we om half 7 met de boda naar het winkelcentrum gereden, waar we door een shuttle werden opgehaald om naar Jinja gebracht te worden. Na een rit van bijna 3 uur werden we afgezet bij een verkeerde plaats, maar uiteindelijk kwamen we goed terecht, het backpackershotel. Daar slapen we met z`n achten op 1 kamer, heel gezellig. Onze spullen neergezet en op de boda het centrum ingegaan. Daar leuke winkeltjes bekeken met allerlei crafts (handgemaakte spullen). Heerlijk gelunched in een binnentuin. Wat een leuk plekje was dat.

`s Middags op zoek gegaan naar de source of the Nile, maar het bleek dat we 5 keer zoveel moesten betalen voor de entree dan de Oegandezen en daar hadden we toch geen zin in. `s Avonds gegeten in het hotel, wat een langdurige kwestie was. Op de thee hebben we zeker 3 kwartier moeten wachten. Op een gegeven moment toch maar eens gaan vragen. Het bleek dat er maar 1 persoon in de keuken stond. Waarschijnlijk kon deze persoon maar 1 gerecht tegelijk klaarmaken. Wanneer je dus met 8 personen eet, duurt het erg lang voordat iedereen iets heeft en eet je gewoon op toerbeurt.

De volgende dag zijn we gaan raften, wat weer een geweldige ervaring was. Vanaf 15 jaar mocht je van de zware watervallen af. Jammer voor Wouter. Samen met hem ben ik in in de safeboat gegaan, die de minder zware watervallen nam. Toch hebben we ons prima vermaakt. Het was erg leuk om de anderen, die met elkaar in een boot zaten, van de watervallen te zien komen. Daarbij genoten van de omgeving. Arenden en zelfs een grote hagedis gespot. 

Toen de rafts net op het water waren en de veiligheids instructies waren gegeven cirkelde er een grote Afrikaanse fish-eagle rond die probeerde een vis te vangen. De instructeur Hassan ging er met onze groep op af en vond een hele grote vis (80cm), die nog "vers" was. Deze werd achter de raft gebonden, Judith had hier grote moeite mee, stel dat je omgaat en je komt in aanraking met die vieze vis, ieuwww! Gelukkig bleek het plan van Hassan anders, er bevondt zich een groepje spelende kinderen voor de eerste versnelling zij waren daar lekker aan het spelen en zij mochten de vis hebben. Helemaal goed!

Na een lange (3,5u) hobbelige busrit waren we zondag avond laat terug, dus direct ons bed ingegaan om vanmorgen weer fris op te staan.

Geschreven door Miranda (en Ben)