Na een weekend met de rust van de natuur om ons heen, werd het weer tijd om de drukte van de stad weer op te zoeken. Vandaag de trip naar het drop-in centre weer aangegaan met in mijn tas papier en stiften. Vandaag is het tijd om te tekenen. Er zijn meer jongens dan de afgelopen week, ongeveer 15. De jongens kunnen in en uit lopen, dus heb ik niet het exacte aantal. Ik hoor dan ook dat er op vrijdag, na de outreach, er 35 jongens waren. Dat was dus een groot succes. De jongens gaan fanatiek aan de slag met tekenen. Ze maken eerst een schets, die ze daarna inkleuren. Uiteraard gaat de een er serieuzer mee om dan de ander. Al met al zijn ze er ruim een uur mee bezig. Daarna ga ik de bordjes voor de groentetuin verven. De voorkant is al gedaan, dus nu de achterkant nog. Hierbij krijg ik hulp van 2 jongens. Ik moet wel opletten dat ze zich netjes gedragen. Ondertussen zijn er nog 3 jongens binnengekomen die graag willen tekenen. Ook komen er nog wat vrienden mee de craftroom in, zodat het er een flinke herrie is. En alleen maar praten in Luganda. Af en toe hoor ik Mzungu en zie ik ze naar me kijken. Er wordt dus over me gepraat, echt jammer dat ik er niets van begrijp. Wanneer ik er een opmerking over maak moeten ze alleen maar harder grinniken. Het zijn bijna allemaal jongens van 14/15 jaar, dus ja, ik maak geen indruk. Wanneer de teacher binnenkomt vraag ik haar om me te vertellen waar ze het over hebben. Ze vertelt dat er niets bijzonders is, maar ja, ik twijfel daar toch aan.

Om 1 uur ben ik naar het boys home gereden en kreeg daar voor de verandering bonen met spaghetti. Ook daar ben ik met de jongens en de paar (buur) meisjes die daar zijn, gaan tekenen. Hier nemen ze er niet zoveel tijd voor. Ze gaan liever voetballen. Met de oudere jongens een praatje gemaakt. Die aandacht leken ze wel prettig te vinden.

Ondertussen is Lisa weer het speelcentrum geweest, tussen de kleine kinderen. Schommels duwen, trampoline springen, voetballen. Daarnaast ruzies oplossen, kinderen naar de wc helpen, de kinderen eten en drinken geven. Nou ja, alles wat daarbij komt kijken. Dit valt niet altijd mee, omdat ze graag allemaal tegelijk aandacht willen. Toen de kinderen op bed lagen, wilde Lisa de gordijnen afmaken, maar er was helaas geen stroom voor de naaimachine. Lisa is nu een soort poppenhuis van binnen aan het schilderen. De bedoeling is dat de leiding hier spulletjes in legt om te verkopen, zodat dit weer wat geld oplevert. Lisa is deze dag met 2 kinderen en een begeleider mee naar de dokter.

De mannen zijn weer naar de stal gegaan. Hier was weer flink aan door gewerkt. De voerbakken waren gepleisterd en zien er nu geweldig uit. De mannen hebben de wasplaats geëgaliseerd en een begin gemaakt met de fundering hiervoor. Nu wordt het geen modderboel meer wanneer de koeien gewassen worden.

Verder hebben ze de afstanden uitgemeten, waar de palen voor de omheining moeten komen en hebben een begin gemaakt met het graven voor de kuilen hiervoor. Al met al weer is er weer een hoop werk verricht.

Het is fijn om het eind van de middag elkaar weer te zien en de verhalen van die dag aan elkaar te vertellen. Voor het eten lopen we hier de straat in en halen bij 1 van de vele kraampjes wat groente en bij een minisuper wat rijst, pasta en frisdrank. Het voelt meestal wel raar, want ze blijven ons vreemd aankijken wanneer wij als Mzungu`s langslopen.

Op dinsdag is Jasper met me meegegaan naar het drop-in centre. Het was de bedoeling dat hij weer een les in zelfverdediging ging geven, maar er waren maar een paar jongens. We zijn eerst in gezelschap van Innocent naar een hardware store gelopen om een touw te kopen voor de schommel (samen met de gekregen autoband). Deze hebben we dan ook direct opgehangen. Het is nu al een groot succes. De jongens zijn er erg blij mee.

In het boyshome was het een stuk drukker. De jongens daar wilden graag met Jasper aan de gang, maar op dinsdag is het wasdag. De jongens moeten dan hun eigen kleren wassen, met de hand. Sommigen zijn er snel mee klaar, maar anderen zijn wel even bezig. Ik ben 1 van de jongens gaan helpen er werd toch even raar gekeken dat ik kwam helpen. Zij vroegen zich af of ik thuis ook mijn was met de hand deed. Gelukkig niet, maar ik vind het niet erg dit zo af en toe wel te moeten doen. Ineens kreeg ik meerdere vragen op me afgevuurd. Of ik ook een machine had voor het servies. Zij moesten erg lachen toen ik zei dat ik dat inderdaad had. Zij geloofden niet dat dit mogelijk was.

Toen Jasper met de jongens bezig was, heb ik een voetmassage gegeven aan 1 van de meisjes die er rondlopen. er wonen geen meisjes bij de jongens, maar er zijn 2 buurmeisjes en 1 dochtertje van de vrouw die kookt. het meisje die in heb gemasseerd,kom ook van de straat. Geoffrey, de initiatiefnemer, had eerst een opvanghuis voor jongens en meisjes, maar is overgegaan op een jongens home. Dit meisje woont op de kamer van de lerares en heeft het een en ander meegemaakt in haar korte leventje. Nu zit ze op school en is ze de tweede van haar klas. Een pienter kind dus. Van de massage kwam ze helemaal bij en voelde zich helemaal happy.

De jongens rolden over de grond met elkaar. Het ging niet helemaal zoals Jasper het had voor gedaan, maar ze hadden er erg veel plezier in. Erg leuk om te zien.

Bij Lisa was er stroom in het huis. Dit heeft ze gelijk waargenomen, door de gordijnen te gaan naaien. Het ziet er gezellig uit.

Vanaf hier begint Wouter met het schrijven van het verhaal.

Op woensdag zijn Ben, Jasper en ik om tien uur opgehaald door de aannemer en op weg gegaan om palen te halen voor het hek bij de stal. Hij had een pick-up truck waar maar twee personen in kunnen, maar alles mag in Afrika... , dus Jasper en ik gingen achter in de bak zitten. Toen we daar aan kwamen gingen we uit de auto en ineens stonden er 10 mensen om die man heen om hem te helpen (later waren dat er dertien). Uiteindelijk hadden ze palen gevonden en waren er zes mannen bezig methet inladen van de palen in een andere truck, dus wij konden ook nog gewoon in de auto van de aannemer

Terug op de school moesten we eerst de palen uit de truck halen en in de gaten zetten die de boer had gegraven voor ons (het waren 58 palen!!!).

's Avonds/'s middags werden we met z'n allen uitgenodigd om bij Joy thuis "thee te komen drinken". In het huis stonden veel banken en 1 grote tafel vol met heel veel lekkere dingen en als je je omdraaide stond er op een klein kastje een thermoskan met theezakjes ernaast. Het was heel gezellig, want er waren ook 2 dochters van Joy thuis. We hebben daar 2 uur gezeten en gepraat over van alles en besproken wat we de volgende dag gingen doen om de koe op te halen of te bekijken.

Op donderdag was het grootste avontuur voor ons, want toen gingen we een koe kopen. Van al jullie support was nog een deel budget over, dit hebben wij aangevuld om dit voor de school te kunnen realiseren. Helemaal geweldig dat we dit met jullie support hebben kunnen realiseren!

's Ochtends werden we om half 9 verwacht op de school om daarna langs Joy's huis te rijden om haar op te halen en vervolgens naar de plaats waar de koe was, onderweg waren we ook langs de veearts gegaan om hem op te halen en met hem over de koe te praten. Bij de stal waar Hellen (zo heet de nieuwe koe) eerst woonde.

Toen we Hellen hadden gezien en de mensen hadden gepraat over de prijs en het vervoer gingen we weer terug naar de school. Nadat we de arts hadden afgezet gingen we beton storten in de gaten voor de palen zodat ze niet verrotten.

Om ongeveer half 3 kwam er een vrachtwagen met .....Hellen!!

Na een tijdje gingen Jasper en ik naar huis en ging Ben nog door tot ongeveer 5 uur. De koeien gingen kennis maken en konden het goedmet elkaarvinden. Ondertussen was er ook iemand bezig met het dak en die zat er donderdag helemaal op.

Omdat Jasper heel de vakantie al aan het zeuren was gingen we 's avonds naar de KFC. In Oeganda zijn er maar 2 en in Nederland is het een Fast Food Restaurant en hier is het heel luxe omdat het in een dure shopping mall zit.

Vrijdag is onze laatste dag en er is niet veel te doen, want Ben en de andere mannen hebben alle palen al vol gegooid met beton of aarde en vandaag kunnen we alleen de dwarse palen op de andere palen zetten en zo het hek af maken.

Fortunate werd ergens anders gezet zodat ze voor ons niet in de weg zou staan en Hellen rende er achter aan, dat is dus een goed teken, want ze zijn goede vriendinnen geworden. Even later werd Anna ook los gelaten in de stal en die vond dat heel leuk, want ze huppelde overal heen.

Toen Jasper en Miranda kwamen waren we stenen uit de aarde aan het halen zodat het plat kan worden gemaakt en de koeien er niet op gaan staan. Toen dat klaar was gingen we lunchen. Na de lunch gingen we afscheid nemen van iedereen op de school en toen kwam Lisa ook nog.

Om ongeveer 2 uur gingen we naar huis en opfrissen om naar een craft-market te gaan. Bij de markets hadden ze van alles en we hebben ook nog wat gekocht: een t-shirt (+ bijpassend broekje) van het team van Oeganda, een masker, een beeldje van een neushoorn, een beeldje van 2 giraffen, 2 schaaltjes, een tas en een portemonnee voor Lisa.

's Avonds gingen we (op uitnodiging van Joy) naar een voorstelling in The National Theater van een paar kinderen van de school waar we werken en nog 2 andere scholen. Dat was heel leuk om te zien en vooral te horen (en later nog mee doen).

Na de voorstelling mochten we met de bus van de school mee en werden we gelijk thuis afgezet. We hebben zo'n 1,5 uur in de bus gezeten door alle drukte op de straten, een afstand waar we normaal met de boda-boda ongeveer 10min over doen.

Toen we thuis waren gingen we pannenkoeken bakken voor het avondeten. Inge ging ook mee-eten (als afscheidsdiner). Na het eten reikte ze de certificaten uit voor al het werk wat we hadden gedaan.

Zaterdag konden we lekker uitslapen en om 11 uur werden we op gehaald voor een tour door een sloppenwijk, het paleis en de grootste markt van de stad.

's Middags gingen we naar Nakumatt Oasis om wat lekkers te eten in een café daar.

Toen dat op was gingen Miranda en Lisa naar een Beauty Salon daar en gingen Jasper, Ben en ik nog wat boodschappen doen.

Geschreven door Miranda en Wouter.